Стаў вядомы змест размовы Светланы Ціханоўскай, Віктара Бабарыкі і Марыі Калеснікавай, якая стала першай пасля вызвалення 123 палітвязняў. Відэа эмацыйнай размовы апублікавала каманда Віктара Бабарыкі.
Суразмоўцы абмяняліся словамі падтрымкі і падзякі, абмеркавалі падзеі 2020 года, сітуацыю апошніх гадоў і дамовіліся засяродзіцца на сумеснай працы і вызваленні тых, хто па-ранейшаму застаецца за кратамі.
«Света, табе не перадаць, колькі разоў я ўяўляла гэты момант, што мы з табой нарэшце пабачымся! Але наступны крок — мы абавязкова павінны абняцца! (…) Я шмат разоў думала, што б я хацела табе сказаць пры нашай першай сустрэчы. Вядома, што яна зараз крыху адцягнулася — але, думаю, ты разумееш, мы цяпер не ў тым стане, каб адкрыта выходзіць на кантакты, нам цяжка (…) Я ведаю, праз што ты прайшла тады, улетку.
Я ведаю, што адбывалася ў дзень, калі цябе вывозілі, я там была. І я ведаю, што ты перажыла. І людзі, якія цябе крытыкуюць, проста не звяртай на іх увагі. Ведай, што я цябе заўсёды падтрымлівала. Мала хто б змог зрабіць тое, што зрабіла ты. Я гэта вельмі цаню. (…) Мы зараз прыйдзем у сябе, падумаем, сустрэнемся і нешта вырашым. (…) Але проста ведай, што я цябе падтрымліваю, што б ні казалі, што б ні здарылася, я ўдзячная за тое, што тады ўлетку ты была з намі і, нягледзячы ні на што, працягнула свой шлях», — сказала Марыя Калеснікава.
Ціханоўская падзякавала суразмоўцы і адзначыла, што ёй было важна пачуць гэтыя словы.
«Бо мне ўвогуле не падабаецца сітуацыя, калі мы яшчэ не сустрэліся, а СМІ ужо сутыкаюць нас ілбамі. Бо ўсе гэтыя пяць гадоў я насіла цябе ў сваім сэрцы. Я памятаю, як моцна ты мяне падтрымала, калі я была абсалютна няўпэўненай. (…) Я вельмі цябе чакала, і я хачу, каб мы разам селі і падумалі, як не разбурыць тое, што спрабавалі разбурыць усе гэтыя гады. Таму я вельмі спадзяюся на вашу мудрасць і на тое, што мы вельмі хутка ўбачымся», — сказала яна.
Віктар Бабарыка падчас размовы адзначыў, што ў ізаляцыі не быў так добра інфармаваны пра сітуацыю, як Марыя, і паразважаў пра падзеі пяцігадовай даўнасці.
«Тое, што было зроблена пасля таго, як нас закрылі — гэта неверагодна. Неверагодна тое, што вы не проста ўзялі сцяг у рукі — вы захавалі нашу тэму сапраўды жывой. Яна, як усе кажуць, магла быць лепшай, магла быць горшай — якой заўгодна. Але яна ёсць. І ў тым, што яна ёсць — вялікая заслуга вас, вашага Офіса, людзей, што побач.
І таму я сапраўды перакананы, што, раз яна ёсць, мы можам зрабіць з яе не проста добрую і прыгожую гісторыю, а гісторыю, якой будуць ганарыцца не толькі мы, але і нашы дзеці і ўнукі. (…) Трэба думаць пра тое, што будзе — і гэта ў нас наперадзе. (…) Дзякуй усім, хто застаўся, хто ў сваіх руках пратрымаў гэты далікатны маленькі парастак пад назвай Новая, свабодная і шчаслівая Беларусь», — заявіў ён.
Святлана Ціханоўская адзначыла, што чула пра стойкасць Віктара Бабарыкі ў турме. Яна прапанавала разам арганізавацца і падумаць, як працаваць далей.
Марыя Калеснікава падкрэсліла, што вызваленне беларусаў з’яўляецца прыярытэтам у яе далейшай дзейнасці.
«Нам цяпер вельмі важна вызваліць іншых людзей. Я не магу спакойна спаць, ведаючы, што дзяўчаты яшчэ там, і бабулі, якім па 70 гадоў. І пры гэтым выпускаюць мяне, а іх — не. Гэта мая асабістая мэта нумар адзін. (…) Мы вельмі просім вас у гэтай тэме нас падтрымаць. Бо для нас гэта асабістая гісторыя. Мы дакладна ведаем, пра што гаворым і што значыць кожны дзень, праведзены там», — заявіла яна.
«Давайце проста разумець: гэта кропка — аб’ядноўвае нас усіх. Гэта вельмі важна. (…) Я перакананы ў дабрыні, спагадзе як у адной з найлепшых рыс характару беларусаў. А гэта значыць — гэта боль і жаданне ўсіх людзей Беларусі. Думаю, што, Света, вы не горш за нас разумееце — вы і тыя, хто заставаўся па-за межамі Беларусі, рабілі тое, што маглі. Гэта выдатна. Дзякуй», — дадаў Бабарыка.
