World Photography Organization абвясціла фіналістаў міжнароднага фотаконкурсу Sony World Photo Awards 2025.
Цырымонія ўзнагароджання прайшла ў Самерсэт-хаўс, дзе з 17 красавіка па 5 траўня будуць выстаўлены работы ўдзельнікаў прэміі.
Сёлета ва ўсе катэгорыі конкурсу было адпраўлена больш за 419 000 фатаграфій з больш чым 200 краін і тэрыторый. Журы выбрала фіналістаў у 10 катэгорыях.
Удзел у конкурсе бясплатны, разглядаюцца серыі фатаграфій, якія ацэньваюцца як за іх змест, так і за тэхнічныя якасці.
Фатографам года быў прызнаны брытанец Зед Нэльсан, які перамог у катэгорыі «Дзікая прырода і жывёльны свет».
Яго дакументальны праект «The Anthropocene Illusion» паказвае, як дзікая прырода выжывае ў кантраляваных загонах. За малюсенькую частку гісторыі Зямлі людзі змянілі свет так, што за дзясяткі мільёнаў гадоў ён не перажываў нічога падобнага. Навукоўцы называюць гэта новай эпохай: антрапацэнам — эпохай чалавека. Нэльсан паказвае штучныя прасторы, створаныя людзьмі, як спосаб узаемадзейнічаць з прыродай — ад сафары-паркаў, запаведнікаў і курортаў да музеяў натуральнай гісторыі, заапаркаў і зялёных гарадоў, дэманструючы дысананс паміж жаданнем чалавека заставацца на сувязі з прыродай і пастаянным разбурэннем навакольнага асяроддзя.
У намінацыі «Крэатыўнасць» першае месца атрымала Рыянан Адам, якая стварыла серыю здымкаў, прысвечаную адмененаму палёту на месяц, да якога мастачка рыхтавалася тры гады.
Ульяна Світуча («Архітэктура і дызайн») паказвае сучасныя грамадскія туалеты ў Японіі, якія адначасова з’яўляюцца сапраўднымі творамі мастацтва.
Тобі Біндэр («Дакументальная фатаграфія») дакументуе глыбокія сацыяльныя рознагалоссі, якія фармуюць жыццё ў горадзе Паўночнай Ірландыі. На працягу многіх гадоў ён дакументаваў, што значыць для маладых людзей, якія нарадзіліся пасля падпісання мірнага пагаднення, расці ва ўмовах напружанасці паміж пакаленнямі як у пратэстанцкіх, так і ў каталіцкіх кварталах.
У намінацыі «Навакольнае асяроддзе» перамог праект «Alquimia Textil» Нікаласа Гаррыда Хугета, які ў супрацоўніцтве з даследчыкам і мадэльерам Марыяй Люсіяй Муньас паказвае традыцыйныя метады афарбоўвання тканін, якія выкарыстоўваюцца майстрамі ў Перу.
У намінацыі «Ландшафт» першае месца атрымаў праект Сэйды Кіны «Пласты часу», які накладвае архіўныя фатаграфіі 1940-х — 1960-х гадоў на сённяшнія сцэны аднаго і таго ж месца.
«Дарога дадому са школы» Лауры Паннак (першае месца ў раздзеле «Перспектывы») даследуе бурнае грамадскае жыццё маладых людзей у раёне Кейп Флэтс Кейптаўна, Паўднёвая Афрыка, дзе іх штодзённыя паездкі спалучаныя з рызыкай смерці.
Гуі Крыст у серыі «М’кумба» («Партрэт») кідае выклік забабонам, паказваючы стойкасць афра-бразільскіх суполак перад тварам мясцовай рэлігійнай нецярпімасці. За больш чым 300 гадоў у Бразілію было завезена амаль 5 мільёнаў афрыканцаў. Яны страцілі свабоду, а іх духоўнасць пераследавалася каланіяльнымі ідэалогіямі. Да 1970 года афра-бразільскія рэлігіі былі крыміналізаваны і да гэтага часу сутыкаюцца з гвалтам.
Шанталь Пінці ў праектце «Shred the Patriarchy» («Спорт») паказвае жанчын у Індыі, якія ламаюць стэрэатыпы і пераадольваюць бар’еры, займаючыся скейтбордынгам.
«Still Waiting» Пітэра Франка («Нацюрморт») — гэта даследаванне пераходных прастораў паміж падзеямі, захаваных у момантах, калі здаецца, што час расцягваецца. Здымка адбываецца за секунды да нейкага рашучага дзеяння, вобразы затрымліваюцца ў мімалётным імгненні цішыні, на імгненне перад тым, як свет зноў рухаецца.
Працы ўсіх пераможцаў можна паглядзець на сайце прэміі.